Het gelijktijdig of in eenzelfde periode vóórkomen van twee of meer gebeurtenissen die geen oorzakelijk verband hebben met elkaar, maar wel een (grote) betekenis kunnen hebben door hun coïncidentie voor de betrokkene(n). Zie ook het boek "Synchroniciteit - Een beginsel van acausale verbondenheid", geschreven door Carl Gustav Jung (isbn: 90-5637-100-2).

De telefoon gaat en aan de andere kant van de lijn krijg je die ene persoon te spreken waar je net aan dacht, maar die je al lange tijd niet gezien hebt.

Je wordt wakker na te hebben gedroomd van een voorval waarin bijvoorbeeld een persoon voorkomt of een voorwerp met een heel specifiek kenmerk. Diezelfde dag ontmoet je iets of iemand die datzelfde kenmerk heeft.

Je bent betrokken bij een project en al wekenlang zit het project in een impasse. Je neemt een lang weekend vrijaf en richt je gedachten op iets anders. Tijdens het weekend krijg je onverwacht een bijzonder inzicht over een nieuwe richting betreffende het project.

Bij terugkomst na het weekend kom je ineens de juiste mensen tegen, vind je de juiste informatie die geheel aansluit bij het inzicht dat je tijdens het weekend had.

Voor meer voorbeelden over synchroniciteit is het een aanrader om het boek te lezen van Frank Joseph, getiteld "Zinvol toeval" (isbn 90-6229-064-7). Hij onderscheid maar liefst 17 verschillende categorieën synchroniciteit. De auteur woont in Wisconsin, VS, en is marketingdirecteur van uitgeverij Galde Press en redacteur van het tijdschrift Ancient American over archeologie.

Ondanks de interessante literatuur over synchroniciteit ben je er feitelijk snel over uitgepraat.

Nuchter bekeken is synchroniciteit namelijk niet meer dan een (zeer) interessant bijprodukt van een leven in harmonie met jezelf en met je omgeving.

Veel mensen verwachten van synchroniciteit een soort wonder dat hun leven drastisch zal veranderen. Anderen willen eerst een wetenschapelijk bewijs dat het waar is of dat het werkt. Synchroniciteit kàn je leven drastisch veranderen, maar alleen wanneer je zelf drastisch verandert. Hoe dat zo?

Leven in harmonie met jezelf en met je omgeving betekent in een notedop op de eerste plaats dat je contact hebt met je meest diepe en meest wezenlijke levensbestemming, dat wil zeggen: met de kern van jezelf, met datgene waar je ten diepste voor bent bedoeld. Dit is geen vanzelfsprekendheid. De meeste mensen zijn vroeger, doorgaans tijdens hun opvoeding, fundamenteel afgewezen op hun werkelijke essentie. De reden daarvan is vaak dat de wijsheid die je als kind bij je draagt voor de meeste volwassenen te bedreigend is.

Op de tweede plaats dien je een levensvisie te hebben die groter is dan jezelf, dat houdt in een levensvisie die het grotere geheel dient en niet alleen maar jouw eigenbelang. Wanneer je dus met een enorme betrokkenheid en passie een bijdrage levert aan iets dat jou werkelijk boeit en jou raakt in je diepste wezen, dan lijkt het alsof geheime deuren zich openen en er allerlei dingen op hun plaats lijken te vallen. Allerlei zaken die zeer bevorderend zijn voor de realisatie van je doel vallen je als het ware toe. De beste houding die synchroniciteit kan bevorderen is die van een spontaan kind dat zichzelf centraal stelt, die tegelijkertijd de wereld omvat en liefheeft en op een bijna naïve manier recht op zijn doel afstapt zonder ook maar enigszins eraan te twijfelen of hij zijn doel zal realiseren.

Dit principe is zeer moeilijk te begrijpen voor mensen die gewend zijn te leven volgens het cartesiaanse levensmodel "ik denk, dus ik besta". Er zijn krachten in de wereld, in het universum, die zo imponerend zijn dat wij mensen worden uitgenodigd tot enige bescheidenheid. Tegelijkertijd is het zo dat wanneer wij op deze enorme krachten weten aan te sluiten, wij dingen voor elkaar kunnen krijgen die we eerder niet voor mogelijk hielden.

Enerzijds lijkt het alsof wij zo nietig zijn dat wij niets in eigen hand hebben, anderzijds kunnen we ons zo verbinden met een grotere bedoeling dat het lijkt alsof we vleugels krijgen en we één worden met een soort oneindige bron van energie. De kunst is om die bron van energie niet te gaan zien als een persoonlijke kracht, maar als een kracht waar je gebruik van mag maken, zolang je er in bescheidenheid mee om kunt gaan.

Een reguliere organisatie is doorgaans killing voor synchroniciteit. Allereerst is het in de meeste organisaties bijna niet mogelijk om je werkelijke essentie tot bloei te laten komen.

Het is vaak al een hele toer om "bij jezelf te blijven". De spellen die in een organisatie worden gespeeld nodigen niet uit tot authentiek gedrag, maar tot gedrag dat voortkomt uit angst. Angst voor gezichtsverlies, angst om fouten te maken, angst om buiten de boot te vallen, om een bepaalde (machts)positie te verliezen, etc.

Ten tweede blijkt het, juist door die angstcultuur bijna onmogelijk om de neuzen werkelijk dezelfde kant op te krijgen, om een gemeenschappelijke visie en een breed draagvlak te creeren voor de meest basale dingen.

Oorzaken waardoor werken met synchroniciteit in een organisatie kan mislukken, hangen ook samen met onze westerse cultuur die uitgaat van 'afgescheidenheid'. Wij leven in sterke mate in een ik-cultuur die letterlijk gericht is op het in stand houden van het ik. Dit in stand houden van het ik is niet gericht op groei en ontwikkeling, maar op het in stand houden van de status quo. Voor groei en ontwikkeling is het nodig om fouten te durven maken, te durven experimenteren, jezelf ter discussie te stellen, een open relatie aan te gaan met je omgeving, uit te zijn op produktieve harmonie in plaats van pure concurrentie of competentiestrijd.

Het vraagt met andere woorden om een manier van leven die een brug kan slaan tussen de overwegend masculiene organisatiecultuur en de meer op samenwerking gerichte vrouwelijke cultuur die wij in onze samenleving vaak als minder belangrijk, minder waardevol zien en waar we ook minder status aan toekennen. Een van de belangrijkste achtergronden van deze discriminatie van vrouwelijke waarden komt voort uit onze opvoeding, waarin jongens na hun geboorte ergens tot de conclusie moeten komen dat zij in ieder geval geen vrouw zijn (dat wil zeggen anders dan hun moeder zijn), maar vervolgens niet weten wie ze dan wèl zijn. Zij worden niet bevestigd in een eigen identiteit door het meestal afwezig zijn van de vader.

Het gevolg is dat mannen jarenlang en soms hun leven lang zich blijven afzetten tegen vrouwen en vrouwelijkheid (lees: soft, spiritueel, zweverigheid, etc). Wetenschap wordt bedreven vanuit de gedachte dat je alles kunt controleren en afbakenen, terwijl intussen diezelfde wetenschap begint te ontdekken dat wetenschappelijke proeven beïnvloed kunnen worden door de gedachten of zelfs maar de aanwezigheid van een persoon. Voor mensen die grote behoefte hebben aan wetenschappelijke onderbouwing van synchroniciteit kunnen het beste hun heil zoeken in het boek "Het Veld" (isbn: 90-202-8339-1) geschreven door Lynne McTaggart, een gerenommeerde wetenschapsjournaliste die over de gehele wereld wordt gevraagd voor lezingen over deze boeiende materie.

Wil je een organisatie rijp maken voor werken met synchroniciteit, dan vraagt dat de beslissing van minimaal een klein groepje mensen om met elkaar een soort 'dissidente cel' te vormen, bij voorkeur gesteund door de leiding van een organisatie. Een groepje dat de principiële beslissing neemt om de twee uitdagingen aan te gaan die nodig zijn voor het genereren van synchroniciteit in en om de organisatie.

Dat betekent ten eerste elkaar helpen en steunen in fundamenteel zelfonderzoek en ten tweede, parallel daaraan werken aan de formulering van een groter doel, ten behoeve van het beter laten functioneren van de totale organisatie Een doel dat zoveel enthousiasme wakker maakt dat iedereen zich zowel persoonlijk als gezamenlijk geinspireerd voelt om er samen de schouders onder te zetten.

Een zeer aansprekend voorbeeld van hoe een groep mensen, aanvankelijk onder leiding van één geïnspireerd man, het voor elkaar krijgt een onderwijsinstituut uit de grond te stampen dat zich bezig gaat houden met leiderschap van binnenuit (innerlijk leiderschap gebaseerd op authenticiteit), is te lezen in het boek "Synchroniciteit" (isbn: 90-6038-462-8) van Joseph Jaworski. Het is een boeiend verslag van de fascinerende reis van een man die gaandeweg deuren geopend krijgt, waarvan hij aanvankelijk dacht dat ze zich nooit voor hem zouden openen.